سکوت

فصلی که رفت ،فصل اندوه عاشقانه ها بوداین فصل را در پای آن درخت جوان خاک میکنمنومید نیستمهرچند راه عبوری بهانه نیست تا کوچه های خلوت دل را قدم زنم.امروز هم به انحنای شبی بند میخورد.بی شک میان پیله و پروانه وحشت است،این کرم های کوچک تقدیر پروانگی را در پیله ی شان به طراوت رقم زدند.من تا کجای فاصله ها صبر میکنم؟؟؟!!ف.ع.سکوتزمستان سخت۱۴۰۱ سکوت...ادامه مطلب

چندیست هرچه میدوم نمیرسم

گفتند حذر کن از نفرین مادر

از مادرم پرسیدم نفرینم کرده ای

که هرچه میدوم نمیرسم

که نان میدود و من

گفت دعا کردم دست بر خاک می‌زنی،زر شود.

چادرش را بوسیدم

ایمانم بر باد رفت …

ف.ع.سکوت

سکوت...